Ο ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ

Ο Αμβρακικός κόλπος, που βρίσκεται βόρεια του νομού Αιτωλοακαρνανίας και νότια της Ηπείρου,  επικοινωνεί με το Ιόνιο Πέλαγος μέσα από μια στενή λωρίδα θάλασσας. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους υγροτόπους της χώρας και  ένας από τους πιο ανέπαφους υγροτόπους της Ευρώπης, ιδιαίτερα σημαντικός για την αναπαραγωγή του Αργυροπελεκάνου Pelecanus crispus (34 ζεύγη το 1988), ενός σπάνιου πουλιού που με άνοιγμα φτερών που ξεπερνά τα 3,2 μέτρα, και ως εκ τούτου είναι το μεγαλύτερο υδρόβιο πουλί του κόσμου που μπορεί να πετάξει, και που παρά το μεγάλο όγκο και το τεράστιο ράμφος, ζυγίζει μόλις 9-11 κιλά.  Ο Αμβρακικός κόλπος καταλαμβάνει έκταση περίπου 400 τ. χλμ. Στον κλειστό αυτό κόλπο εκβάλλουν τα ποτάμια Λούρος και Άραχθος.  Το γλυκό νερό τους αναμιγνύεται με το νερό της θάλασσας, και έτσι δημιουργούνται ζώνες υφάλμυρες ή με γλυκά νερά. Το τοπίο κυριαρχείται από τρεις βραχώδεις λόφους ανάμεσα στις λιμνοθάλασσες και η περιοχή περιβάλλεται από λόφους στα βόρεια και ανατολικά. Στα μικρά δέλτα που σχηματίζονται στα σημεία που εκβάλουν τα παραπάνω αναφερόμενα ποτάμια, σχηματίζονται οι λιμνοθάλασσες Ροδιά, Λογαρού, Αγρίλου και Τσουκαλιού που φιλοξενούν αξιόλογη χλωρίδα και πανίδα. Ειδικά η λουρονησίδα του Τσουκαλιού που αποτελείται από σπασμένα κελύφη και λείψανα, είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της περιοχής. Στη λιμνοθάλασσα Ροδιά υπάρχει ο μεγαλύτερος καλαμιώνας της χώρας. Οι εσωτερικές περιοχές του δέλτα καλλιεργούνται, αλλά υπάρχουν ακόμη εκτεταμένες περιοχές φυσικής βλάστησης όπως απομεινάρια παραποτάμιου δάσους και ο μεγαλύτερος καλαμιώνας στην Ελλάδα. Όλες οι λιμνοθάλασσες χρησιμοποιούνται ως ιχθυοτροφεία. Άλλες δραστηριότητες είναι η γεωργία, το κυνήγι και ο τουρισμός. Η ποικιλία της βλάστησης είναι μεγάλη και περιλαμβάνει δάση φράξου και φτελιάς, παρόχθια πλατάνια αλλά και καλαμιώνες μαζί με πολλά άλλα υδρόφιλα είδη.

Εκτός όμως  από τον Αργυροπελακάνο, που αναφέραμε παραπάνω, στον Αμβρακικό βρίσκονται   και άλλα πουλιά 250 διαφορετικών ειδών. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι από αυτά γύρω στα 75 είδη είναι σπάνια ή απειλούμενα, όπως ο Μικροτσικνιάς Ixobrychus minutus (50+ ζεύγη), ο Νυχτοκόρακας Nycticorax nycticorax (70+ ζεύγη), o Κρυπτοτσικνιάς Ardeola ralloides (120 ζεύγη), ο Λευκοτσικνιάς Egretta garzetta (250+ ζεύγη), ο Πορφυροτσικνιάς Ardea purpurea (20+ ζεύγη), ο Πελαργός Ciconia ciconia (80 ζεύγη), η Χαλκόκοτα Plegadis falcinellus, η Χουλιαρομύτα Platalea leucorodia, η Βαλτόπαπια Aythya nyroca (100+ ζεύγη), ο Φιδαετός Circaetus gallicus, ο Καλαμόκιρκος Circus aeruginosus (5+ ζεύγη), ο Κραυγαετός Aquila pomarina, ο Χρυσαετός Aquila chrysaetos, ο Σταυραετός Hieraaetus pennatus, η Πετροπέρδικα Alectoris graeca, ο Καλαμοκανάς Himantopus himantopus (300+ ζεύγη), η Πετροτριλίδα Burhinus Oedicnemus (30 ζεύγη), το Ποταμογλάρονο Sterna hirundo και το Νανογλάρονο Sterna albifrons (1.000+ ζεύγη), το Μαυρογλάρονο Chlidonias niger, ο Μπούφος Bubo bubo, η Αλκυόνη Alcedo atthis, η Χαλκοκουρούνα Coracias garrulus, το Νεροχελίδονο Glareola pratincola (150 ζεύγη), το Χειμωνογλάρονο Sterna sandvicensis (30 ζεύγη), το Κουφαηδόνι Cercotrichas galactotes, η Λιοστριτσίδα Hippolais olivetorum και ο Δρυομυγοχάφτης Ficedula semitorquata. Αρκετά είδη εμφανίζονται κατά τη μετανάστευση όπως ο Αργυροτσικνιάς Egretta alba, η Χαλκόκοτα Plegadis falcinellus, η Χουλιαρομύτα Platalea leucorodia και ο Ψαραετός Pandion haliaetus.