Γρηγόριος Κωσταράς

Ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γρηγόριος Φ. Κωσταράς, γεννήθηκε στο Πυργί Αγρινίου το 1937. Γιός του παπά Φίλιππα Κωσταρά, τελείωσε το Γυμνάσιο στο Αγρίνιο και πήρε το πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διορίστηκε και εργάστηκε στο Γυμνάσιο Αρρένων ως καθηγητής της Μέσης Εκπαιδεύσεως.    Την ίδια εποχή ως καθηγητής της Μέσης Εκπαίδευσης εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο «Πολιτιστική Πορεία» (1965) για το οποίο γράφτηκαν ευμενή κριτικά σημειώματα, στον Αγρινιώτικο τύπο, όπως το σημείωμα του Δημήτρη Γιάκου, ο οποίος εξαίρει τον επιστημονικό εξοπλισμό του νεαρού καθηγητή, αλλά επαινεί ιδιαίτερα την «εύληπτη, ομαλή του δημοτική γλώσσα και το λαγαρό ξεκάθαρο ύφος». Η "Νέα Εποχή" είχε φιλοξενήσει τότε ποικίλα άρθρα του.  Ένα από τα πρώτα άρθρα του στην «Νέα Εποχή» (13/9/1959) ήταν εκείνο με τίτλο «Το Αγρίνιο σε πνευματικόν ύπνον», στο οποίο χαιρετίζει την δραστηριοποίηση του Συλλόγου «Κώστας Χατζόπουλος» και ευελπιστεί στην πνευματική αφύπνιση διότι, όπως έγραφε, «Το Αγρίνιο τρέφει νέους φιλότιμους, αποδοτικούς, πραγματικό βίος, έχει απίθανα ευγενή πετρώματα». Αργότερα, τον Ιούνιο 1966,  εκλέχτηκε ο ίδιος πρόεδρος του φιλολογικού ομίλου «Κώστας Χατζόπουλος». Επί προεδρίας του στο ξενοδοχείο Λητώ,  συνέχισε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων του ομίλου, οργανώνοντας φιλολογικά βραδινά, με θέματα γύρω από την Ρουμελιώτικη λογοτεχνία, και ανοιχτές διαλέξεις επιφανών επιστημόνων. Ανάμεσα στους ομιλητές, ήταν ο επιφανής καθηγητής της Φιλοσοφίας Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, ο διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης - «ο ευρυμαθέστατος των Ελλήνων» όπως χαρακτηρίστηκε - Ευάγγελος Φωτιάδης, ο πρώτος παρατηρητής των απλανών Αστέρων και διευθυντής τότε του Αστεροσκοπείου Πεντέλης Κων/νος Χασάπης, ο καθηγητής Φιλοσοφίας Στυλιανός Κορρές, ο γλωσσολόγος Γ. Κουρμουζης, ο αρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος, οι πανεπιστημιακοί Δημ. Κουτσογιανόπουλος, Διονύσιος Ζακυθηνός κ.α.

Η Διδακτική και Επιστημονική του δράση

Εκτός από τη Φιλοσοφική εκλήθη να διδάξει μαθήματα της ειδικότητάς του στη Φυσικομαθηματική, Θεολογική, Ιατρική, στη Σχολή Ευελπίδων, Εθνικής Αμύνης και σε όλες τις Σχολές του Υπουργείου Δημ. Τάξεως, ενώ τιμητικά προσκεκλημένος έχει διδάξει σε πολλά Πανεπιστήμια της αλλοδαπής ή έχει μετάσχει σε μεγάλα διεθνή ερευνητικά κέντρα. ΄Ενα δείγμα: το 1991 προσκληθείς από το Υπουργείο Παιδείας της Κορέας εδίδαξε στα Πανεπιστήμια της Σεούλ και της Πυόνγκ Τε. Ας σημειωθεί ότι το βιβλίο του «Φιλοσοφική Προπαιδεία», κατά παράκληση του Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου της Σεούλ κ. Σουγκ-Τσο, μεταφράζεται στην Κορεατική γλώσσα προκειμένου να αποτελέσει διδακτικό εγχειρίδιο στα Κορεατικά Πανεπιστήμια όπου η ελληνική φιλοσοφία είναι υποχρεωτικό μάθημα.

Για διδακτικό έργο μεταβαίνει 4 φορές κατ’ έτος στην Κύπρο, επίσης και για διαλέξεις.

Το συγγραφικό του έργο

Το επιστημονικό, ερευνητικό και συγγραφικό του έργο είναι ογκώδες, πρωτότυπο και διεθνώς αναγνωρισμένο και τον ανέδειξε στην πρώτη σειρά των πνευματικών προσωπικοτήτων. Στο συγγραφικό του έργο, εκτός από τα αυτοτελή βιβλία του, κεντρική θέση έχουν οι διατριβές, μελέτες και ανακοινώσεις-περισσότερες από 100-οι δημοσιευμένες σε έγκυρα ελληνικά και ξένα περιοδικά. Στα πλαίσια μιας εργώδους κοινωνικής, πολιτικής και εθνικής δραστηριότητας είδαν το φως της δημοσιότητας υπέρ τα 300 άρθρα από τις στήλες των μεγαλυτέρων εφημερίδων. Το συγγραφικό του έργο-ξενόγλωσσο, ελληνιστί γραμμένο ή μεταφρασμένο-έχει μεγάλη απήχηση. ΄Ετυχε, τέλος, πολλών τιμητικών διακρίσεων.

Ο έντεχνος λόγος του

Αξιόλογη είναι και η λογοτεχνική και ειδικώτερα η ποιητική του προσφορά, αν βέβαια ποίηση είναι η αληθινή ποίηση: εκείνη που είναι έντεχνος λόγος και όχι παράθεση στίχων με ή χωρίς ομοιοκαταληξία. Το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο είναι Γρηγ. Περίκλιτας και μ’ αυτό υπέγραφε και εδημοσίευε αισθητικές κριτικές ή ποιήματά του, όπως την αισθητική κριτική για το «Σίσυφο» του αείμνηστου Ε. Μαλαίνου (1958) που είδε το φως της δημοσιότητας στη «Νέα Εποχή» Αγρινίου και «Τα σκάνδαλα των θεών του Ολύμπου» του Ι. Τσιτσιμελή. Σε αισθητικά του Δοκίμια καταθέτει τις απόψεις του για τον έντεχνο λόγο ή «έμπρακτα» αξιολογώντας δηλαδή, διαλεχτούς έλληνες και ξένους λογοτέχνες, όπως στο πολυδιαβασμένο δοκίμιό του με τίτλο «Φιλοσοφία και ποίηση»: «Μικροί φιλοσοφικοί περίπατοι σε μεγάλες, υψηλές ρουμελιώτικες ποιητικές κορυφές» (από τον Κ. Παλαμά ως τον Κ. Τσάτσο), το δημοσιευμένο στο βιβλίο του «Δρόμοι Πολιτικής Παιδείας». Στο πλαίσιο σχετικού διαγωνισμού ως μαθητής Ζ΄ 8ταξίου Γυμνασίου έλαβε το βραβείο για το σημοσιευμένο ήδη διήγημά του «Βάλσαμο στον Πόνο». ΄Υστερα ήρθαν πολλά βραβεία και έπαινοι. Τίτλοι ποιημάτων του από τη συλλογή, «Τα πρώτα φτερουγίσματα», που δημοσιεύτηκαν είναι: « ΄Ηρθε η ώρα», «Ακρόπολη», «Εξομολόγηση», «Ευγένεια-Ανθρωπιά», «Αλυσσοδεμένος», «Το πρώτο φτερούγισμα», «Στον Σταυρούμενο», «Το καντήλι» κ.α. ΄Ηταν επίσης τακτικός συνεργάτης στα «Αιτωλοακαρνανικά Χρονικά», όπου ευρίσκονται δημοσιευμένα ποιήματά του (όπως το «Γλυκοχαράζει», τ.4, έτος Α΄,Οκτώβριος 1956, σ. 79).