Πρόσωπα:

Στέφανος I. Δεληκωστόπoυλος

Θητείa στην επιστήμη και στα γράμματα

Ο Στέφανος Ι. Δεληκωστόπουλος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1933, όπου και τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.  Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία και ανακηρύχτηκε διδάκτωρ του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Διετέλεσε  καθηγητής του διοικητικού δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Δίδαξε επίσης Κοινωνιολογία των Θεσμών του δημοσίου δικαίου στο Πανεπιστήμιο Βίρτσμπουργκ της Γερμανίας. Έγραψε πολλά νομικά συγγράμματα και μελέτες που δημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Παράλληλα με τα νομικά ασχολήθηκε και με την ποίηση. Έγραψε πολλά νομικά συγγράμματα και μελέτες που δημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1997 εκδόθηκε το ευρύτερο ερευνητικό του έργο Γένεση του Δικαίου και Αρχαιοελληνική Ποίηση. Έχει δημοσιεύσει τέσσερις ποιητικές συλλογές: Homo Erectus (1982), Anima Feminina (1990), Contraria (1996), που γνώρισαν αλλεπάλληλες εκδόσεις και μεταφράσεις στα γαλλικά, γερμανικά και αγγλικά. Από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη εκδόθηκε το 1999 η τέταρτη συλλογή Προσεγγίσεις.

Υπήρξε συνεργάτης της εφημερίδας μας, στην οποία κρατούσε μόνιμη στήλη κατά τα έτη 1958 -1960.


 

Ποιήματα του Στέφανου Δεληκωστόπουλου

Μονόδρομος


 Μικροκύτταρο
 καθώς είσαι
 ατάλαντο
 χωρίς εξ
άρσεις
 και συγκινήσεις
 χωρίς να διερωτάται
 το μυαλό σου
 για τίποτε
 οδεύεις
 σωστά
 το μονόδρομο
 της ματαιοδοξίας σου.
 Πού το ξέρεις
 μπορεί στο τέλος
 να μην ανακαλύψουν
 και οι άλλοι
 τη φθηνή σου ποιότητα
 κι έτσι
 να περάσεις για σπουδαίος.
 Πού το ξέρεις.
 

Στέφανος Δεληκωστόπουλος

 

 

 

 

 

Αξιοκρατία

Ήταν από τη νειότη του

πέρα από κάθε αμφιβολία

σίγουρο

πως το συγκεκριμένο πρόσωπο

θα γινόταν άνθρωπος

πολύ σημαντικός.

Η εξέλιξή του

αναπόφευκτη

προδιαγεγραμμένη με βάση

αλάθητους κοινωνικούς

κανόνες.

Άτομο

χαμηλών τόνων

χωρίς εξάρσεις

χωρίς λάθη

συμπεριφοράς

με χαμηλωμένα  μάτια

φοβισμένου υπηρέτη.

Το μόνο εκτός ορίων

ήταν

ο κολακευτικός του

λόγος

Έτσι ήξερε και το συνήθιζε

σε κάθε ευκαιρία

χωρίς οποιαδήποτε διάκριση

χωρίς αναστολές

να λείχει ασταμάτητα

τον οποιοδήποτε δυνατό

και σπουδαίο.

Άλλες ικανότητες,

προσόντα,

ταλέντα

φαίνεται πως δεν είχε.

Αχρείαστα  άλλωστε όλα

γι' αυτόν,

αχρείαστα.

Έτσι ήρθαν στη ζωή του

αυτόθροα

θέσεις, αξιώματα

και διακρίσεις.

Ήταν ένας άνθρωπος

προορισμένος

να γίνει σ αυτή την κοινωνία

σπουδαίος.

Χωρίς μόχθο βέβαια,

χωρίς αντικρίσματα.

Τι πειράζει;

Κανείς δεν τον πήρε

χαμπάρι

πως δεν άξιζε

τίποτα.

Στέφανος Ι. Δεληκωστόπουλος