ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ  ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΩΝ 120 ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ   

Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δεν εγκρίνεται η δαπάνη  του Δήμου Αγρινίου που αφορούσε  στην ηχητική κάλυψη της εκδήλωσης του μνημοσύνου των 120 εκτελεσθέντων στην Αγία Τριάδα. To θέμα φέρνει με Ερώτησή του στον Υπουργό Εσωτερικών, ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ κ. Θάνος Μωραΐτης (φωτογραφία) χαρακτηρίζοντας απαράδεκτη την ενέργεια του Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου και τονίζοντας ότι αυτή έχει προκαλέσει την αγανάκτηση του λαού του Αγρινίου. Η σχετική απόφαση, επεκτείνεται και στην κύρια εκδήλωση μνήμης των εκτελεσθέντων πατριωτών και γίνεται λόγος για «εκδήλωση που δεν συμβάλει στην εκπλήρωση των σκοπών του Δήμου», ενώ επίσης αναφέρει πως εξυπηρετεί σκοπιμότητα αφού είναι εκδήλωση με «πολιτική χροιάν». Ο κ. Μωραΐτης κάνει λόγο για πρωτοφανή απόφαση η οποία αποτελεί ωμή προσβολή στη μνήμη των εκτελεσθέντων αλλά και στη ιστορία της πόλης του Αγρινίου. 

ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΤΕΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ  

Σ

οβαρά προβλήματα οικονομικής βιωσιμότητας αντιμετωπίζει το Αστικό ΚΤΕΛ Αγρινίου. Σύμφωνα με σχετικό κατάλογο του Υπουργείου Μεταφορών είναι το 6ο οικονομικά ασθενέστερο ΚΤΕΛ από τα 35 που υπάρχουν στην ελληνική επικράτεια. Οι περισσότερες γραμμές του είναι ζημιογόνες, λόγω των αυξημένων λειτουργικών εξόδων, αλλά κυρίως εξαιτίας του περιορισμένου πλέον αριθμού των πολιτών που μετακινούνται και του γεγονός ότι η πλειοψηφία αυτών καταβάλει μειωμένο εισιτήριο (μαθητές, πολύτεκνοι, κλπ.). Μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο η διοίκηση του Αστικού ΚΤΕΛ Αγρινίου προσανατολίζεται στην περικοπή και μείωση των δρομολογίων ζημιογόνων διαδρομών (όπως π.χ. Ποταμούλα – Αγρίνιο, Γιανούζι – Αγρίνιο, Λυσιμαχεία – Αγρίνιο, Καστράκι – Ματσούκι – Αγρίνιο, Αγρίνιο – Μυρτιά, Αγρίνιο – Αγγελόκαστρο κλπ.), με αρνητικές συνέπειες και επιπτώσεις οικονομικού και κοινωνικού χαρακτήρα για την ευρύτερη περιοχή. Το συγκεκριμένο Αστικό ΚΤΕΛ συνδέει την πόλη του Αγρινίου με τις γύρω περιοχές (πολλές από τις οποίες είναι απομακρυσμένες) σε ακτίνα 25 χλμ. και εξυπηρετεί εκτός από το Δήμο Αγρινίου και τους Δήμους Αγγελοκάστρου, Αρακύνθου, Θέρμου, Θεστιέων, Μακρυνείας, Νεάπολης, Παραβόλας, Παρακαμπυλίων και Στράτου με πληθυσμό 74.200 περίπου κατοίκων. Η περικοπή τακτικών δρομολογίων θα οδηγήσει αφενός στην απομόνωση των περιοχών – χωριών που δεν θα εξυπηρετούνται, αφετέρου στη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας με σοβαρές συνέπειες για την αγορά του Αγρινίου. Αυτά τονίζονται σε σχετική ερώτηση που κατέθεσε ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Δ. Μακρυπίδης  προσθέτοντας ότι το μείζον αυτό θέμα πρέπει άμεσα να αντιμετωπισθεί με την εξέταση της δυνατότητας για οικονομική ενίσχυση των μειωμένων εισιτηρίων και επιχορήγηση των ζημιογόνων γραμμών από τους εμπλεκόμενους φορείς προκειμένου να συνεχιστούν με επάρκεια τα δρομολόγια ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές. 

Ο Μουσικοσ συλλογοσ αγρινιου "ΟΡΦΕΑΣ" τιμα τη μνημη του θαναση ροντηρη   

Στο Παναγοπούλειο Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου διοργανώθηκε την 1η Απριλίου  επιτυχημένη καλλιτεχνική εκδήλωση στ η μνήμη του εκλιπόντος  Προέδρου του Θανάση Ροντήρη.  Ήταν μια "συνάντηση χορωδιών". Των χορωδιών της ΔΕΗ, της Γυναικείας χορωδίας δωματίου Πάτρας  και  του Ορφέα Αγρινίου (φωτογραφία του Agrinionet). Συμμετείχε και η φιλαρμονική του Δήμου Αγρινίου. Ο Θανάσης Ροντήρης, όπως εξηγούσε η πρόσκληση, ήταν γέννημα θρέμμα της Αγρινιώτικης γης (1923). Δευτερότοκος γυιός του καταγόμενου από τον Πλάτανο Ναυπακτίας καθηγητή μαθηματικών Γιάννη Ροντήρη (της καλλιτεχνικής οικογένειας) και της Αγρινιώτισσας Κατίνας Παναγοπούλου. Αδέρφια του ο Λάμπρος και ο Τάσος Ροντήρης. Απέκτησε δύο κόρες την Κατερίνα οικονομολόγο και τη Βάσω αρχαιολόγο και δύο εγγόνια το Γιάννη και το Θανάση. Σπούδασε τοπογράφος μηχανικός στο Εθνικό Μετσό6ιο Πολυτεχνείο Αθηνών. Ασκησε ελάχιστα το επάγγελμα του μηχανικού, καθ' όσον με το πέρας των σπουδών του, όπως έγινε και με τον πατέρα του, με τον ερχομό του στο Αγρίνιο το έτος 1952, εισήλθε στη μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση "Αφοι Παναγόπουλοι" όπου και εργάσθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του. Από το 1986 μετά την απώλεια του εξαδέλφου του Τάσου Παναγοπούλου, αναλαμβάνει πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ταυτισμένης με την πόλη καπνεμπορικής εταιρείας. Πορεύθηκε στη ζωή με παροιμιώδη κοινωνική ευαισθησία, ήθος, αξιοπρέπεια, εντιμότητα, ευγένεια ψυχής, δημοκρατικές ιδέες, πνεύμα θυσίας, αγάπης, αλτρουισμού, προσφοράς και ευεργεσίας, συνεχίζοντας την παράδοση της μεγάλης οικογένειας των Παναγοπουλαίων. Αγαπήθηκε απ' όλους. Έγινε δημοφιλής. Από τη στιγμή της επανόδου του στη γενέτειρα, με όραμα την πολιτισμική της ανέλιξη, εισήλθε στις τάξεις του "ΟΡΦΕΑ" περί το 1952 και έπαιξε πρωταγωνιστικό και εξέχοντα ρόλο για την επανίδρυση του, μαζί με άλλους διαπρεπείς συμπολίτες, μετά τα γεγονότα του Β' παγκοσμίου πολέμου, την κατοχή και τον εμφύλιο. Τον Απρίλιο του 1963 παίρνει τη σκυτάλη του "ΟΡΦΕΑ" από τον αείμνη­στο Π. Βλασσόπουλο με τη "Νέα Εποχή" του,  επί δημαρχίας Γ. Παπαίωάννου. Την κρατά μέχρι τη φυγή του, στους τόπους της γαλήνης και της αθανασίας (21-5-2005), αντάξιος της ιστορίας της πόλης και του συλλόγου. Αγιάτρευτα ρομαντικός, ασυμβίβαστος εραστής της ανοδικής πολιτισμικής πορείας της πόλης, έγραψε ιστορία που ξεπερνά τα όρια μιας γενιάς και η οποία είναι δύσκολο να αναδειχθεί με λόγια. Τεράστια και ανεκτίμητη η υλική του συμπαράσταση και υποστήριξη προς τον "ΟΡΦΕΑ" και όχι μόνον. Έδωσε αγώνα για τη διατήρηση της φιλαρμονικής και της χορωδίας, μέχρι το έτος 1995, που η πρώτη περιήλθε στο Δήμο. Η παρακαταθήκη του και τα οράματα του συνεχίζονται. Τ' όνομα του και η μνήμη του θ' αντέξουν στο χρόνο και τα βήματα του θα καθοδηγούν.