Σημειώσεις και σχόλια ενός Αιτωλού

Γράφει ο Γιάννης Βλασόπουλος

     

Ta πειραματικά σχολεία και οι αντιδράσεις

Όπως έγινε γνωστό από δημοσιεύματα του τύπου αποφασίστηκε από το Υπουργείο Παιδείας η επέκταση του δικτύου των πρότυπων και πειραματικών σχολείων και η διασπορά τους σε όλη τη χώρα. Συγκεκριμένα, στα 28 πρότυπα και 34 πειραματικά που ήδη λειτουργούσαν, από σήμερα προστίθενται άλλα 50 συνολικά νέα σχολεία που χαρακτηρίζονται ως πειραματικά ή ως πρότυπα, 41 και εννέα, αντίστοιχα. Ο συνολικός αριθμός των πειραματικών και πρότυπων σχολείων είναι πλέον 112. Ωστόσο σε αυτά δεν περιλαμβάνεται σχολείο της περιοχής του της Αιτωλοακαρνανίας, παρόλο που  η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εισηγήθηκε θετικά για το Γυμνάσιο Αγίου Κωνσταντίνου και το 6ο Λύκειο Αγρινίου. Και τούτο διότι η εισήγηση αυτή προσέκρουσε στις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών των εν λόγω σχολείων. Λέγεται ότι λόγοι της αντίδρασής τους, είναι γιατί επέλεξαν να υπηρετούν «το δημόσιο σχολείο χωρίς διακρίσεις και κριτήρια επιλογής μαθητών», ότι μέριμνά τους είναι «η διαφύλαξη του δημοκρατικού και δημόσιου σχολείου» και ότι τα πρότυπα σχολεία είναι «χούντες αριστείας»…

Είναι ίσως περιττό να σχολιάσει κανείς σοβαρά τις αντιδράσεις αυτές και την περίεργη ανταπόκριση που είχαν στο Υπουργείο, το οποίο φαίνεται όοτι εξαίρεσε το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία από τα υπό ίδρυση πειραματικά σχολεία. Αντί τούτων όμως θα παραπέμψουμε τους αναγνώστες μας στην εμπερίστατη μελέτη του συνεργάτη και συντοπίτη μας κ. Δημοσθένη Γεργοβασίλη και στις απόψεις που διατυπώνονται σε άλλο σημείο της εφημερίδας μας: Βλέπετε πατώντας εδώ

     

H αργίa που περισσεύειΣτωση δεν μας πρέπει

Σε πρόσφατο  Δημοτικό Συμβούλιο του Αγρινίου συζητήθηκε η πρόταση του Δημάρχου, Γιώργου Παπαναστασίου, για καθιέρωση της 11ης Ιουνίου κάθε έτους, επέτειος της απελευθέρωσης του Βραχωρίου από τον τουρκικό ζυγό το 1821, ως δημόσια εορτή τοπικής και ιστορικής σημασίας και …. ημέρα αργίας για το Αγρίνιο. Η πρόταση έλαβε τη σύμφωνη γνώμη όλων των παρατάξεων (της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης). Ήδη δρομολογούνται ενέργειες για την καθιέρωση της τοπικής αργίας.  Δεν διανοούμαστε βέβαια να αμφισβητήσουμε τα πατριωτικά αισθήματα των συμπολιτών μας που έλαβαν την απόφαση, στο πλαίσιο μάλιστα του εορτασμού των 200 χρόνων από το 1821. Όμως η απόφαση αυτή μας θύμισε την γνωστή φράση του Θουκυδίδη στον Επιτάφιο του Περικλέους «ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργῳ γενομένων ἔργῳ καὶ δηλοῦσθαι τὰς τιμάς» δηλαδή προς άνδρας, οι οποίοι ανεδείχθηκαν γενναίοι με έργα, με έργα πρέπει να εκδηλώνονται και οι τιμές προς αυτούς.Διερωτώμαστε όμως μήπως η θεσμοθέτηση και αργίας στον από ετών  θεσπισμένο εορτασμό της επετείου της 11ης Ιουνίου δεν θα ήταν η καταλληλότερη λύση;.Δεν θα υποστηρίξουμε, όπως ίσως άλλοι, ότι επιλέχτηκε ο χαβαλές της αργίας, ότι επελέγησαν τα θαλασσινά μπάνια στις κοντινές παραλίες, οι εκδρομές και τα τσιμπούσια στις ταβέρνες. Θα συμφωνήσει βεβαια κανείς ότι, έτσι και αλλιώς, δεν είναι του ύψους της ανδρείας και της αυτοθυσίας  των ηρώων που εκπόρθησαν ή απελευθέρωσαν το Βραχώρι της εποχής εκείνης.Υπήρχε όμως περιθώριο και για άλλες προσθήκες. Όπως λ.χ. η βράβευση γενναίων και ανιδιοτελών, μικρού έστω βεληνεκούς, πράξεων της καθημερινής ζωής, από άτομα ή από συλλογικές  οργανώσεις του Αγρινίου. Όταν πανελληνίως καθε χρόνο εορτάζουμε και με αργία την επανάσταση της 25η Μαρτίου του 1821, η αργία αυτή της 11ης Ιουνίου στην προκείμενη περίπτωση, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, περισσεύει.

****

  Κινδυνεύουσες αξίες

 

    Γιορτάστηκε ως εθνική νίκη η απόφαση της δικαιοσύνης να κηρύξει ένοχα τα κατηγορούμενα στελέχη της «Χρυσής Αυγής»  για το βαρύ ποινικό αδίκημα της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης. Γέμισε, σε εποχή μάλιστα πανδημίας, πανηγυρίζοντες διαδηλωτές η Λεωφόρος Αλεξάνδρας στην Αθήνα στο ύψος του δικαστηρίου, που εξέδωσε την απόφαση. Στις εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης η είδηση εκτόπισε επί μέρες όλα τα άλλα κρίσιμα γεγονότα της επικαιρότητας.  Ευλόγως βέβαια. Η καταδίκη των προσώπων αυτών ήταν ουσιαστικά καταδίκη του ναζισμού. Της λαίλαπας του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου που και η πατρίδα μας την πλήρωσε με βαρύ τίμημα.

    Ειρηνικές εκδηλώσεις. Εκδηλώσεις ικανοποίησης. Χωρίς τόλμη όμως, χωρίς κίνδυνο. Σε καιρό δημοκρατίας είμαστε. Του πολιτεύματος που σε κάποιο βαθμό εξασφαλίζει την εφικτή ελευθερία. Έτσι δεν περίμενε κανείς ούτε απαιτούσε βέβαια ηρωισμό από τους διαδηλωτές.

    Ολίγο  μόνο υπενθυμίστηκε από μερικά μέσα ενημέρωσης ότι οι καταδικασθέντες είχαν εκλεγεί, με την ψήφο αρκετών χιλιάδων Ελλήνων ψηφοφόρων, εκπρόσωποί του στο Ελληνικό κοινοβούλιο και δρούσαν δημόσια με προκλητικό και βίαιο τρόπο  και χωρίς πολλές προφυλάξεις, αλλά κυρίως  χωρίς αντιδράσεις ή με ελάχιστες από ελαχίστους.

    Είναι χρήσιμο νομίζουμε να γνωρίζουμε ή να ανακαλούμε στην μνήμη μας ότι η ελευθερία και η δημοκρατία, που εγγυάται την εφικτή ελευθερία, δεν είναι μόνιμες καταστάσεις. Είναι και θα είναι πάντοτε κινδυνεύουσες. Απειλούμενες με ανατροπή και  καταστρατηγήσεις.

    Καλές και εύλογες οι θριαμβολογίες και οι πανηγυρισμοί. Από τις θριαμβολογίες  όμως μιας καθυστερημένης και από καθέδρας νίκης είναι προτιμότερο, χρήσιμο ή ίσως και αναγκαίο να αγωνίζεται κανείς καθημερινά με πράξεις επιβεβαίωσης και επαλήθευσης της δημοκρατίας  και της ελευθερίας. Αγώνας που βέβαια απαιτεί ατομικό θάρρος, διακινδύνευση και ανιδιοτέλεια.

******

Πολιτική ορθότητα

Η συλλογική αντίληψη για την πολιτική ορθότητα επεκτάθηκε σε παγκόσμια σχεδόν κλίμακα όχι μόνο σε κριτικές και σε αποδοκιμασίες πράξεων του παρόντος. Επεκτάθηκε και σε κριτικές και σε αποδοκιμασίες πράξεων και προσώπων του παρελθόντος. Και εκφράστηκε μάλιστα με βίαια επεισόδια και καταστροφές ιστορικών μνημείων.  Δείγμα και αυτό της επιπολαιότητας, της συλλογικής ακρισίας αν όχι της ευήθειας των ημερών μας. Γιατί βέβαια η πολιτική (και συνεπώς και η αντίληψη για την πολιτική ορθότητα)  αφορά την διαχείριση του παρόντος. Το παρελθόν το διαχειρίστηκαν με τις συνθήκες του παρελθόντος οι άνθρωποι που το έζησαν. Και είναι αντικείμενο της ιστορίας και των μελετητών της, όχι του οποιουδήποτε διαδηλωτή και καταστροφέα. Είναι τουλάχιστο κωμικό να αποδοκιμάσουμε λ.χ. τον Αριστοτέλη γιατί  θεωρούσε, όπως και όλοι της εποχής του, την Γυναίκα κατώτερη από τον Άνδρα.

******

  Πεζοδρόμηση 

   Δρομολογείται η πεζοδρόμηση μερικών δρόμων (ή τμημάτων τους) γύρω από το κέντρο του Αγρινίου (πλατείας Δημοκρατίας). Αυτό τουλάχιστο δείχνει ο επί του παρόντος αποκλεισμός της κυκλοφορίας των οχημάτων εντός αυτών με πινακίδες εκτροπής της κυκλοφορίας τους. Ως δοκιμή πρέπει να επαινεθεί, έτσι ώστε να αποφευχθούν λάθη.

    Ας ελπίσουμε όμως ότι η πεζοδρόμηση να σημαίνει πεζοδρόμηση και όχι παράδοση των δρόμων στα παραπλήσια καταστήματα. Όπως συνέβη, ατυχώς και με την ανοχή της δημοτικής μας αρχής, όταν οι πεζόδρομοι αντί να χρησιμοποιούνται για την ανεμπόδιστη χρήση των πεζών να καταλαμβάνονται από τα τραπεζάκια  των καφενείων και των ουζερί ή από τα εκτιθέμενα παντός είδους εμπορεύματα των παραπλησίων εμπορικών καταστημάτων.

 

*****

Στηρίζουμε

    Εμπνευσμένη, διακριτική και εύστοχη, με τις αφίσες που τοποθετήθηκαν σε διάφορα σημεία, η προτροπή των δημοτών της πόλης μας και των κατοίκων της ευρύτερης  περιοχής μας να στηρίζουν την τοπική αγορά. …ΖΟΥΜΕ πράγματι όλοι μας και από το εμπόριο, όπως  και από την πρωτογενή αγροτική παραγωγή του τόπου μας. Τουλάχιστο κατά ένα μέτρο. Αφού οι σημερινές συνθήκες επιτρέπουν, εάν δεν επιβάλλουν, την άσκηση εμπορίας παντός είδους ανταγωνιστικών προϊόντων (παραγομένων αλλού) στην περιοχή μας όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας μας, μέσω διαδικτυακών πωλήσεων ή των εγκατασταθέντων υποκαταστημάτων  μεγάλων εταιρειών που δεν εδρεύουν στην πόλη μας.

 

*****

Οφειλόμενη τιμή

    Η πανδημία του κορωνοϊού  εκτός των άλλων επιπτώσεών της είχε ως συνέπεια και την ματαίωση των εκδηλώσεων για την συμπλήρωση 100 ετών από το θάνατο του μεγάλου τέκνου του Αγρινίου, του Κωσταντίνου Χατζόπουλου. Έστω και ετεροχρονισμένα ευελπιστούμε ότι θα εκτελεστούν με την απαιτούμενη επιμέλεια. Οφειλόμενη.

 


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ:

ΓΕΓΟΝΟΤΑ & ΚΡΙΣΕΙΣ:  

Τα γεγονότα είναι ιερά, οι κρίσεις ελεύθερες.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ:

Κατά την περίφημη μειοψηφία του μεγάλου αμερικανού δικαστή Ο. W. Holmes στην υπόθεση R. Schwimmer: «... αν υπάρχει κάποια συνταγματική αρχή που επιβάλλει μεγαλύτερη προσήλωση από τις άλλες, αυτή είναι η αρχή της ελευθερίας της σκέψης - και συνακόλουθα της έκφρασής της. Όχι της ελευθερίας της σκέψης γι' αυτούς που συμφωνούν μαζί μας, αλλά της ελευθερίας για τη σκέψη την οποία μισούμε...».




ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΕΔΩ:

Ο χαρτης του Αγρινιου...
Αρχείο ειδήσεων...
Η εφημεριδα μας...
Τηλεοραση....