Πρόσωπα:

Βασίλης Νικολαϊδης

Mετά την λήξη της θητείας του Θοδωρή Γκόνη, που άφησε στο ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου σημαντικό έργο, νέος καλλιτεχνικός διευθυντής επελέγη ο Βασίλης Νικολαϊδης, ο οποίος και ανέλαβε πρόσφατα τα καθήκοντά του.

Ο Βασίλης  Νικολαϊδης γεννήθηκε  στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θεατρολογία στο Παρίσι, με ειδικό θέμα τη σκηνοθεσία όπερας. Το 1983 δημοσιεύτηκε το βιβλίο του Μαρία Κάλλας, Οι μεταμορφώσεις μιας τέχνης, το οποίο επανεκδόθηκε το 1995.Το 1985 αρχίζει να σκηνοθετεί κυρίως μουσικά έργα. Από το 1991 συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή, από το 1992 με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και από το 2000 με το Εθνικό Θέατρο.

Αναφέρονται ενδεικτικά οι κυριότερες σκηνοθεσίες του: Ερωτόκριτος όπερα του Νίκου Μαμαγκάκη (Κρήτη, Αθήνα 1985, α΄ παρουσίαση), Δύσκολοι Έρωτες, καφέ-θέατρο με την Αλίκη Καγιαλόγλου (Αθήνα 1990), Γυρισμός, όπερα του Αργύρη Κουνάδη (Ε.Λ.Σ. 1991,1998, α’ παρουσίαση), Αντριάννα Λεκουβρέρ, όπερα του Τσιλέα (Ε.Λ.Σ. 1992, 1998), Η ώρα του λύγκα του Περ Όλοβ Ένκβιστ (θέατρο Αμόρε 1993), Αριάδνη στη Νάξο μελόδραμα του Μπέντα (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 1993) σε ελληνική παρουσίαση, Χορός Μεταμφιεσμένων , όπερα του Βέρντι (Ε.Λ.Σ., 1993), Φιλουμένα Μαρτουράνο του Ντε Φίλιππο ( ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου 1994), Μανουέλ Σαλίνας  όπερα του Περικλή Κούκου (Φεστιβάλ Αθηνών 1994, α’ παρουσίαση), Ανθρώπινη φωνή, όπερα του Φρανσίς Πουλένκ (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 1994), Βαφτιστικός, οπερέτα του Θ. Σακελαρίδη (Ε.Λ.Σ., 1994), Τραβιάτα, όπερα του Βέρντι (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 1995), Ο Γενικός Γραμματεύς (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων 1995), Διδώ και Αινείας, όπερα του Πέρσελ («Τέχνη» Θεσσαλονίκης, 1995), Τα 7 Θανάσιμα Αμαρτήματα, όπερα-μπαλέτο των Βάιλ – Μπρεχτ (Ε.Λ.Σ., 1996), Το τραγούδι του αιώνα μιούζικαλ του Δημήτρη Μαραγκόπουλου (Μουσικό Θέατρο Βόλου 1996), Ο Βασιλιάς Γκόρντογκαν του Ίβσικ (Θέατρο της Ρεματιάς, Αετοπούλειο Χαλανδρίου 1996), Στέλλα Βιολάντη του Ξενόπουλου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων 1996), Η όπερα του ζητιάνου του Γκαίη (στούντιο Ε.Λ.Σ., 1997), Δον Ζουάν του Μολιέρου (Παλιό Πανεπιστήμιο 1997), Μαντάμ Μπατερφλάϋ του Πουτσίνι (Tennessee, USA 1997), Λα Νόννα του Κόσσα (θίασος Commedia 1998), Καβαλερία Ρουστικάνα του Μασκάνι (Ε.Λ.Σ., 1998), Η τύχη της Μαρούλας και ο Μπαρμπαλινάρδος των Κορομηλά – Κόκκου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, 1998 – Βραβείο Ένωσης Κριτικών), Τα παραμύθια του Χόφφμαν του Όφφενμπαχ (Ε.Λ.Σ., 1998), Θείος Βάνιας του Τσέχωφ (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων 1999), Το χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ (Θεσσαλικό Θέατρο 1999), Αντιγόνη, όπερα του Μίκη Θεοδωράκη (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 1999, α’ παρουσίαση), Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ (Θίασος Commedia 2000), Άννα Μπολένα, όπερα του Ντονιτσέτι (Ε.Λ.Σ., 2000), Ειρήνη του Αριστοφάνη (Εθνικό Θέατρο 2000, Βραβείο Σκηνοθεσίας «Κάρολος Κουν»), Ταρτούφος του Μολιέρου (Θέατρο «Πόρτα» 2000), Άδεια ποδηλάτου, μουσική παράσταση με την Κερασία Σαμαρά («καφωδείον Εναλλάξ», 2000), Βάκχες του Ευριπίδη (Θεσσαλικό Θέατρο 2001), Φαίδρα του Ρίτσου (Μέγαρο Μουσικής, 2002), Ερωτόκριτος του Κορνάρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης 2002), Πέερ Γκυντ του Ίψεν (Εθνικό Θέατρο 2002), Κάρμεν του Μπιζέ (Ε.Λ.Σ., 2002), Φλαντρώ του Π. Χορν, Ο κατά φαντασίαν ασθενής του Μολιέρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, 2003), Τροβατόρε του Βέρντι (Ε.Λ.Σ., 2003), Ο ήχος του όπλου της Λ. Αναγνωστάκη (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, 2003), Ιππόλυτος του Ευριπίδη (Εθνικό Θέατρο, 2004), Αυτοκράτωρ Μιχαήλ του Τερζάκη (Κ.Θ.Β.Ε., 2004), Ερωφίλη του Χορτάτση (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης 2005), Οπερέτα του  Γκομπρόβιτς (Κ.Θ.Β.Ε., 2005), Η Αγνή του Θεού του Πιλμέιερ (Θ. Τέχνης, 2006), «Ούκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου» από τις Δέκα εντολές (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, 2006), Ο Επιθεωρητής του Γκόγκολ (Κ.Θ.Β.Ε., 2007), Το χρονικόν της αλώσεως, ορατόριο του Γ. Χατζηνάσιου (Αρχαιολογικός χώρος Μυστρά, 2007), Σελεστίνα θεατρικό έργο του Δε Ρόχας (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Σεπτέμβριος 2007). Από το 1984 εργάζεται ως παραγωγός μουσικών εκπομπών στο Τρίτο Πρόγραμμα και από το 1988 σκηνοθετεί στο ραδιόφωνο. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1994).

Έχει επιμεληθεί τα προγράμματα της «Ορχήστρας Χρωμάτων» του Μάνου Χατζιδάκι , καθώς και αρκετές εκδόσεις δίσκων. Έχει γράψει άρθρα σε διάφορα πολιτιστικά περιοδικά (το «Τέταρτο», «Δίφωνο» κ.λ.π.). Έχει διδάξει υποκριτική σε νέους τραγουδιστές στο Ωδείο «Athenaeum» και στο Ωδείο «Φ.Νάκας».

 

ΠΡΟΣΩΠΑ...
ΜΟΥΣΙΚΗ & ΘΕΑΤΡΟ
Αριστείδης Μόσχος: .....
Πυθαγόρας Παπασταματίου  .....
Νίκος Παπακωνσταντίνου....
Κωστής Μαραβέγιας...
Γεωργία Σπυροπούλου......
Βασίλης Νικολαϊδης.....
Κάτια Γέρου

Η Συνέτευξη

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" εξ αφορμής της αναλήψεως των νέων του καθηκόντων ο κ. Νικολαϊδης είπε τα εξής.

«Δεν πηγαίνω στο Αγρίνιο να κάνω κάτι για την Αθήνα και το αθηναϊκό κοινό. Θα χρησιμοποιήσω όσο μπορώ τα ντόπια στοιχεία υπηρετώντας πρωτίστως τις ανάγκες της συγκεκριμένης κοινωνίας». Από τις πρώτες κιόλας κουβέντες του ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Αγρινίου, Βασίλης Νικολαΐδης, δίνει το στίγμα των βασικών προτεραιοτήτων που θέτει ενώπιόν του. 

Πέραν της έμφασης στην αγρινιώτικη εντοπιότητα, δεύτερη προτεραιότητα που καταγράφει για το Αγρίνιο ο σκηνοθέτης, με τη μεγάλη θητεία στο χώρο της όπερας και τις δεκάδες συνεργασίες με ΔΗΠΕΘΕ όλης της χώρας, είναι το κλασικό ρεπερτόριο.

«Θα ξεκινήσουμε από το κλασικό ρεπερτόριο -ελληνικό και ξένο. Με ενδιαφέρει να απευθύνονται τα έργα σε όλο το κοινό», τονίζει. «Μια δουλεμένη παράσταση μπορεί να απευθύνεται στους πάντες. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα νερώσω το κρασί μου. Αν έχετε δει δουλειές μου, θα γνωρίζετε ότι σε ένα πρώτο επίπεδο είναι εύληπτες».

Αυτό φυσικά το λέει επειδή σκοπεύει να συνδυάσει τις ιδιότητες του καλλιτεχνικού διευθυντή και μαζί του σκηνοθέτη: «Αισθανόμουν ως προσωπική ανάγκη μια αποκέντρωση. Ήθελα να φύγω από την Αθήνα. Από τον Θοδωρή Γκόνη το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου έχει πάρει ένα δρόμο και μια ανοδική πορεία. Μάλιστα φέτος συμμετείχε με παράστασή του και στο Ελληνικό Φεστιβάλ. Εκδήλωσα λοιπόν ενδιαφέρον για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή, επειδή με ενδιέφερε να κάνω αυτό που πιστεύω σωστό για τον τόπο, υλοποιώντας συγχρόνως κάποια προσωπικά μου όνειρα».

«Έχουν υποβαθμιστεί πάρα πολύ τα ΔΗΠΕΘΕ τελευταία», παραδέχεται ο Βασίλης Νικολαΐδης. «Χωρίς να θέλω να κατηγορήσω κανέναν, αυτό συνέβη γιατί ήθελαν να κάνουν τους καλοκαιρινούς μήνες παραστάσεις με τηλεοπτικά ονόματα. Μόνο και μόνο για τα χρήματα. Αυτή τη στιγμή όλος ο κόσμος δουλεύει στην τηλεόραση. Ηδη προσπαθώ να βρω ηθοποιούς που έχουν μια θητεία στο θέατρο».

Μια επιπλέον μακροπρόθεσμη επιθυμία του είναι και η συνεργασία «σχεδόν όλων των τεχνών», όπως η μουσική και ο χορός. «Θέλω να δημιουργηθούν γι' αυτό οι βάσεις. Έχω σκοπό να προσκληθεί κατ' αρχάς η Ερση Πίττα για σειρά σεμιναρίων. Σκέφτομαι όμως και τη δημιουργία σκηνής μουσικού θεάτρου».

Η αυλαία του θεάτρου, υπό τη νέα διεύθυνση μετά την πετυχημένη πολύχρονη θητεία του Θοδωρή Γκόνη, θα σηκωθεί προς το τέλος του χρόνου με την παράσταση της ιψενικής «Εντα Γκάμπλερ» (Εντα η Λουκία Πιστιόλα), σε σκηνοθεσία δική του. Η διανομή θα ενισχυθεί κυρίως από ντόπιους, Αγρινιώτες ηθοποιούς. «Από την ευρύτερη περιοχή είναι και ο Χρήστος Καλαβρούζος και η Κάτια Γέρου. Δεν είναι οι μόνοι. Τώρα βρίσκομαι στη φάση της ενημέρωσης γύρω από τις ανάγκες του τόπου αλλά και για το δυναμικό του. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας».

Νέα Εποχή © 2006 

Πρώτη σελίδα | Μνήμες | Εικόνες | Αξιοθέατα | Γειτονιές