Ιδού και μερικές αποτιμήσεις από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

"Η μετάφραση, και ειδικότερα η μετάφραση της ποίησης, αποτελεί έργο δύσκολο και αχάριστο, που η επιτυχία του εξαρτάται από ορισμένες προϋποθέσεις κι από πολλούς αστάθμητους παράγοντες. Δεν αρκεί ο μεταφραστής να ξέρει καλά και τις δύο γλώσσες και να χει καλαισθησία και ευπάθεια. Πρέπει να ναι κι ένας τέλειος αναδημιουργός, να διακρίνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε έργου και, με πείρα και σοφία, να ξέρει να τ αντικαθιστά με τους αντίστοιχους τύπους και τις ανάλογες εκφράσεις της ξένης γλώσσας, χωρίς να του αφαιρεί το ιδιαίτερο εκείνο θέλγητρο του πρωτότυπου. Μια τέτοια περίπτωση δημιουργού μεταφραστή είναι κι η περίπτωση του Πέτρου Α. Δήμα. [...]

[...] Στο πρώτο μέρος περιέχονται μόνο Γάλλοι ποιητές, με μοναδική εξαίρεση τον Γερμανό Goethe (1749-1832). [...] Στο δεύτερο μέρος ακολουθούν επιλογές από την άλλη ξένη ποίηση: απ τα «Ρουμπαγιάτ» του παλαιότατου Πέρση ποιητή, μαθηματικού και αστρονόμου Omar Khayyam (μέσα 11ου μ.Χ. αιώνα-1123) και πλούσια επιλογή από την ποίησης της μοναχικής Αμερικανίδας Emily Dickinson(1830-1886), του γαλλόφωνου Λιθουανού συμβολιστή O. V. De L. Milonz (1877-1958), απ� την ομάδα των ανανεωτών της ισπανικής ποίησης κατά τις πρώτες δεκαετίας του 20ού αιώνα, λυρικού της καίριας λεπτομέρειας.[...]

Κώστας Στεργιόπουλος

"Είναι χρόνια τώρα που διαβάζουμε σκόρπιες μεταφράσεις του κ. Πέτρου Δήμα σε διάφορα περιοδικά. Το όνομά του σαν μεταφραστή του Ζαμ, του Βερλαίν, του Απολιναίρ, του Μιλόζ αποτελεί κάτι σαν ένα είδος εγγύησης γι' αυτό που θα διαβάσουμε.[...] Θα μου ήταν δύσκολο να διαλέξω μερικά μεταφραστικά δείγματα από την εργασία τον κ. Δήμα. Όλη του η εργασία είναι ένα υπόδειγμα.»

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ